Pétur Þór Jónsson

Þetta er sorgardagur fyrir Reykjavík en ljósið í myrkrinu er það að Björn Ingi hefur nú neglt siðasta naglann í kistu Framsóknarflokksins, farið hefur fé betra.

Kæru blggvinir, núna fáið þið smá pásu frá mér, ætla að dratthalast í flugvél til London og fara þar á ball og athuga í leiðinni hvort að það sé ekki í lagi með bjórinn hjá þessum fornu þrælum okkar, enginn alvöruleikur í boltanum um helgina, bara Arsenal og hver nennir að horfa miðlungs firmalið, vona að þið eigið öll frábæra helgi og gerið alltsem ykkur dettur í hug, jafnvel meira.

Ég fæ nú sjálfsagt mismunandi viðbrögð við þessum skoðunum mínum, hvers vegna í ósköpunum eigum við að henda tugum eða hundruðum milljóna í það að byggja upp þetta kofarusl sem brann í miðbænum fyrir nokkru, ég fór síðasta sunnudagsmorgun til þess að berja þetta augum og hugsaði með mér að farið hefur nú fé betra, hvaða menningarverðmæti eru þetta, nákvæmlega engin, það eru einhverjir arkitektar að tjá sig um þetta og vilja byggja þetta upp í sömu mynd, haldið þið að þeir myndu nokkurntíma teikna svona hjalla, aldrei, þetta kofarusl í miðbænum á að hverfa, þetta er eins og skeggbroddar á andliti ungrar konu, ekki vil ég að útsvarinu mínu sé kastað í svona bull.

 

 

Vændi getur tekið á sig hinar ólíkustu myndir og ein af þeim er skoðanavændi, ég vil kalla stjórnmálamenn sem ekki hafa staðið sig í störfum sínum á Alþingi og verið hafnað af eigin flokkssystkynum og settir út í kuldann í prófkjörum flokkavændisfólk sem hefur enga trú á eigin skoðunum og reynir að selja þær öðrum, ef einhver vill kaupa, liðleskjuhátt þeirra og vesaldóm, viljum við að þetta fólk eigi sæti á löggjafarsamkundu okkar, ég segi nei við þessa flokka sem taka þessa vesalinga og stilla þeim upp sem menn sannfæringar, hvar er allt þetta hæfa fólk sem við eigum, tekur það kannski ekki þátt í svona farsa, BURT MEÐ SKOÐANALAUSA VESALINGA OG VELJUM FOKKA SEM EKKI SÓPA AÐ SÉR SNÍKJUDÝRUM, sem bara hugsa um góðan lífeyri, þið vitið öll hvað ég er að tala um.

Jæja góðir félagar, margt er orðið öðruvísi í barnaskólum frá því að ég var krakki, þá var bara skóli og heimalærdómur, í dag fór ég með 9 ára afastrák, Hjálmari Darra, í bekkjarferð í sælgætisgerð hjá Nóa Siríus, aldrei hefði ég ímyndað mér hversu mikið apparat þessi verksmiðja er, þarna er þvílíkur fjöldi fólks að búa til allt nammið sem við borðum og húsið fullt í rjáfur af konfekti, karamellum og bara öllu sem við getum látið okkur detta í hug, þarna tók á móti okkur öndvegis kona sem leiddi okkur um verksmiðjuna og auðvitað allir með bláar plasthúfur á höfðinu, áður en ferðin hófst fengu allir tóman plastpoka sem smáttog smátt fylltist af sælgæti eftir því sem ferðin um þetta fyrirtæki lengdist, þið hefðuð bara átt að sjá augu barnanna stækka og stækka eftir því sem ferðin lengdist, ég vil fyrir mína hönd og Hjálmars Darra þakka Nóa Siríus fyrir frábærar móttökur og þá gleði sem þessi ferð skóp í litlum sem stórum hjörtum, það mættu fleiri taka sér þá til fyrirmyndar.